SENİ SEVİYORDUM...

Söz bir kanaattir sessizlikten gelen, Soguk degilmidir ateşin bir yarısı SEVİYORUM İŞTE...
Elimde iki anahtar tutuyorum sanki,Birisi sevmek seni,,oburu ozlemek seni,,, biri mutluluk hüzünler diger yazgı ihtimali
Yasamin iki yuzu olmasından gelir bu iki ihtimali var aşkimin seni severken ve ozlerken...

 

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.Saçlarını izliyordum uzaktan,kulağının arkasına düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.Güldüğün zaman yukarıya bakardın.Sen bilmiyordun,ben seni seviyordum. Kalbime sığmıyordu aklım geçenler.Duvarlara,vitrinlere,kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu çoğalarak.

Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi,herşeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı oluyordun,birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.Mevsimler değişiyordu ve büyüyorduk. Dönemeçler geçiyor,köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk. Cesurduk...

Ufuk çizgisi maviydi,gün batımı hep turuncuydu ve kırmızıydı bütün karanfiller.Ben seni seviyordum, bilmiyordun.

Sonra herhangi biri oldun.Bütün sevinçlerim bittikten sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları. Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.Saçların bana inat,başın herşeye meydan okuyarak.İşte yine aynı... Kalbimi acıttın,herzamanki gibi.Değiştik sanıyordum.Ve sen yine bilmiyordun...